سلام بر خورشید فروزنده سامرا...
آسمان سامرا گرفته است. گویی خورشید از این آسمان رخت بسته و قلب قدسیان در غم غنوده است...
ردپای این غم آشناست. چراغ روشنگر و هدایتگر امت اسلام، خاموش شده و ترکش‌های ظلم حاکمان زمان است که همچنان بر تن حقیقت‌خواهی و حق‌گویی خاندان پاک رسول‌الله(ص) فرود می‌آید.
او دهمین خورشید آسمان امامت بود. همو که وارستگی‌اش از دنیا و دلدادگی‌اش به عبادت خدا، او را به معجزه‌ای برای پایداری حق‌طلبان زمان بدل کرد و به حق که نام «هادی» برازنده وجود بی‌نظیرش بود.
امام هادی‌النقی(ع) سال‌ها در سایه تاریک حصر و اسارت به هدایتگری مردم و حقیقت‌جویان پرداخت و سرانجام به دستور متوکل، خلیفه کوردل عباسی، که همواره از کلام نافذ علی‌بن محمد(ع) در هراس بود، در سوم رجب سال 254 هجری قمری در زندان شهر سامرا به شهادت رسید.
سلام بر او که آتش حسد دشمنان و بدخواهانش، نتوانست قدرت جاذبه معنوی و برتری علمی‌اش بر عالمان زمان را مخدوش سازد.
سلام بر جان روشن و ضمیر فروزانش که با نیایش و نجوا با خدا مأنوس بود و سجاده و سحر، گواه یک عمر تهجد و شب‌زنده‌داری‌اش...
نگارنده: بنت‌الهدی صدر
