عروج خاموش...
مدینه امشب آغوش گشوده است تا آرامگاه شکافنده علوم باشد.
او پنجمین امام شیعیان است؛ فرزندی از تبار حسینیان که صد پهنه آفتاب داشت و برای هر سیاهی، هزار سپیده پاسخ؛ او باقرالعلوم است. شکافنده ظلمات و سوزاننده شبهات...
هر جا که پرتوی از سخنان گوهربار اوست، سیاهی گمراهی و بیراهه، توان مقاومت نخواهد داشت و زمزم هدایت جوشان خواهد بود. او وارث لوح، قلم، حلم و علم بود و نور و نجابت، شکوه خود را وامدار بلندای نام اویند.
امام محمدباقر(ع) در دوران خلافت هشام‌بن‌عبدالملک، خلیفه اموی، تمام تلاش خویش را به کار بست تا در سایه صبر و هوشمندی، ظلم زمانه را مهار سازد و مرزهای علوم اسلامی را وسعت بخشد؛ اما سرانجام نیش کینه امویان، امام را مسموم و جهان شیعه را از روشنای وجودش محروم ساخت.
اینک هفتم ذیحجه سال 114 هجری قمری‌ست و مدینه، شهر پیغمبر(ص) سوگوار شهادت فرزند سیدالساجدین(ع) است.
شهادت پنجمین امام معصوم، باقرالعلوم، امام محمدباقر(ع) بر تمام شیعیان تسلیت باد
نگارنده: بنت‌الهدی صدر
چهارشنبه ۰۹ مهر ۱۳۹۳
