در سوگ هواخواه دانایی و درایت
بر آستان الهی آرمیدن، آرامش مطلق است؛ چونان که در طمأنینهی نمازی همیشگی باشی و به بالاترین مراتب تا پروردگار خویش نزدیک شوی. این هنر اولیا و انبیاست. آنان که مردانی خداییاند و آرامش وجودشان، جهان را تسخیر کرده است...
بر جایگاه عروج ششمین آیت معصومیت ایستادهایم. 25 شوال. آنهنگام که زمانه، طلایهدار دوران متلاطم سرکشی و فتنه بود.
زمانی که برای هشتمین بار، صداقت و معصومیت، ظن ظلم و ذلالت را بر انگیخت و منصور دوانقی بر جایگاه دانایی و درایت ششمین اختر آسمان ولایت، چشم حسرت و حسادت داشت.
این سخاوتمندی جعفربنمحمد(ع) بود که به رسم عصمت و الوهیت ذات خویش، دانش و گوهر اندیشهاش را بر قلب هزاران هزار شاگرد و مرید عرضه کرد تا تفکری مانا و راهگشا جهان شیعه را جاودان سازد.
از دل روزهای سرد زمانه، هرم عزتمداری و سربلندی مسجدالنبی(ص) تمام مدینه را گرما میبخشید. درست از بلندای اندیشهی سبز شاگردانی که مکتب جعفری را پناهگاه ایمن فکر خویش قرار داده بودند.
جابربن حیانها، بهلول، صفوان بن مهران، ابو حمزه ثمالى، جمیل بن دراج و بسیاری از نامهای آشنای دیگر همه در زمره مقربین مکتب دردانه دانش و درایت بودند... خوش به حال آنان که دمی را فرصت یافتند تا در هوایی نفس بکشند که جگرگوشه حبیب خدا نفس میکشید...
اینک تمام مدینه غرق در سوگ و اندوه است. غرق در حس نبودن مردی که یا نماز میخواند یا روزه بود یا قرآن تلاوت میکرد. او که جان مبارکش همواره به وضو مطهر بود و صبر او در تدریس و آموزش تمامی نداشت...
شهادت امام جعفر صادق(ع) بر تمامی شیعیان و دوستداران آن حضرت تسلیت باد
نگارنده : بنتالهدی صدر
چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۳