جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید...

طاق‌های خلوص و بندگی در محراب نمازی روشن می‌شوند که پایان ماه میهمانی بزرگ خدا را خبر می‌دهد.
هلال ماه شوال هویدا شده و دریای کرامت پروردگار در لحظه‌هایمان جاری می‌شود. مسافر، به مقصد رسیده و بار، به منزل. کاروان رمضان در منزل فطر، توقف کرده و عطر عید به مشام می‌رسد.
پس دست‌ها را به سوی او بلند و تمام ارادت و ایمانمان  را پیشکش می‌کنیم و این به شکرانه یک ماه لطف و کرامت بی‌دریغ اوست؛ که توانمان بخشید تا بندگی‌اش کنیم و افتخار عبادت و تسلیم در برابرش بیابیم؛ او که شب‌های قدر آذینمان شد و یادش تسلی‌بخش لحظه‌های بندگی و تشنگی و گرسنگی بود...
خدایا! روزها و شب‌های میهمانی به‌سر آمد و آنچه ماند، حسرت فرصت‌های از دست رفته است، ما را به کوتاهی‌مان مگیر. خدایا! با هر آیه‌، اشک ریختیم و بر خود لرزیدیم و با هر سحر، گامی‌نو به وادی بندگی برداشتیم. ما را از دایره بندگی خویش بیرون مکن.
اینک زمان خواندن است؛ زمان زمزمه نام صاحب کبریا و عظمت در قنوت‌های سبز... زمان بازگشت به فطرت و سرشت است؛ لحظه گشودن چشم‌ها؛ تا خود را آشکارا ببینیم و بسنجیم و غرق در لذت رضایت معبود شویم.

انشاء الله
و این بزرگ‌ترین عید است برای آنان که در مسیر بندگی گام برداشتند و در دایره ناز و نیایش با پروردگار در زمره مؤمنان و مخلصان جای گرفتند.
فرا رسیدن عید فطر، بهار معنویت و عبودیت، بر عاشقان و دلدادگان مبارک باد

نگارنده: بنت الهدی صدر